Overleven in Qatar, heimwee naar Sri Lanka
Dit is dan mijn laatste blog tijdens mijn reis, en dit keer letterlijk tijdens mijn reis. Ik ben nu namelijk in Qatar, aan het wachten op mijn volgende vlucht. Het is 3.15am, maar voor mijn gevoel dus bijna zes uur in de ochtend. Ik ben vandaag (eigenlijk dus al gister) om twaalf uur vertrokken uit de plek die ik na zes weken mijn thuis kon noemen, na een busreis van vijf uur aangekomen bij het vliegveld, waar ik vier uur de tijd had om in te checken etc. (vooral veel wachten dus). Fijn genoeg was mijn busreis samen met Rosan en een andere Chinese jongen en bij het inchecken hadden een Amerikaans meisje met wie ik kamer deelde in Kandy en ik elkaar al getroffen, waardoor we samen konden (vooral) wachten. Na vijf uur vliegen had zij echter een goede aansluiting in Qatar, in tegenstelling tot mij. Ik ben nu al een aantal uur aan het wachten en heb er ook nog ruim vier te gaan. Gelukkig hoef je je op dit uberluxe vliegveld niet te vervelen, maar ik ben helemaal kapot: ik heb nog niet geslapen, wel een poging gedaan op de grond hier, maar geen succes. Ze hebben wel heel veel iMacs met kuttoetsenbord, maar tijd zat, dus die kan ik toch nog enigszins goed besteden aan een nieuwe blog! :)
Stress, adrenaline, angst: we lachen er maar om
Mijn vorige blog eindigde in het weekend van 5 augustus. Dit was denk ik wel het gaafste weekend van allemaal, en ook de zwaarste! Maar was het absoluuut waard. Na de laatste ochtend in het gehandicapten weeshuis namen Rosan en ik de bus (lees: bussen) naar een dorpje dichtbij Adam's Peak. Dit is een heilige berg voor de Sri Lankanen, met stappen van Boeddha, een beetje een must do wel. De reis er naar toe was al super gaaf, het was ontzettend regenachtig en mistig, maar in de bergen en meren leek het net een mysterieus sprookje. Het was er ook 'maar' een graad of vijftien en alle lokale mensen kwamen met fleecejassen en zelfs, ja echt waar, mutsen, de bus in. Ze zouden een winter in Nederland niet overleven. Ons hotel was heel schattig, maar vooral op tijd slapen, omdat we om twee uur 's nachts vertrokken om de Adam's Peak te doen. Nog net zulk slecht weer als gister, maar eigenlijk was het prachtig en heel erg vet. Met een zaklamp 5500 treden beklimmen en door watervallen van de regen. Doorweekt en ijskoud kwamen we aan op de 'top', bleek de Sri Pada (de tempel) gesloten, dikke domper. Dus na een veel te zoete, warme thee, in het donker weer naar beneden om de zonsopgang (lees: langzaam licht worden) onderweg te aanschouwen. Eenmaal terug na een heerlijk en welverdiend ontbijt in de bus naar Udawalawa. Dat openbaar vervoer hier lang duurt en soms niet zo soepel verloopt wisten we al, maar deze dag was het toppunt. We werden van bus naar bus gestuurd en het leek er niet op dat we er ooit nog zouden komen, het was op een gegeven moment al donker toen we nog steeds alleen maar tussen locals in bussen werden gestuurd, zonder enig idee hoe verder. We waren ons aan het voorbereiden op een nacht op straat en moed aan verzamelen om bij iemand aan te kloppen voor een overnachting. Gelukkig kwam het uiteindelijk goed en waren we na vijf bussen en een tuktuk in ons hotel in Udawalawa. Ook hier snel naar bed, want op van het reizen en de stress (en weinige slapen) en om vijf uur weer op voor safari. De jeep haalde ons bij het hotel op en het was perfect geregeld, veel dieren gezien, vooral onze chauffeur eigenlijk. Het was ontzettend gaaf!! Ook hier was het na een goed ontbijt tijd om terug te reizen naar Kandy, wederom een hele reisdag, maar een stuk relaxeder.
Prachtige meisjes
In mijn vijfde week stonden een stuk of veertig fantastisch lieve en mooie meiden uit een girlshome centraal. Het was bijzonder om weer (op een andere manier) een kijkje te kunnen en mogen nemen in de cultuur en vooral zo'n kwetsbare groep, en het was nog waardevoller te merken hoe erg de meiden onze aanwezigheid waardeerden. Vier stemmen die tegelijk "sister, sister, come!" riepen, ik wou dat ik mezelf ik vieren kon splitsen om ze allemaal de aandacht te geven die ze verdienen. Er was alleen geen programma, zij hadden schoolvakantie, dus het was lastig de dagen te vullen, zeker met toch wel een taalbarriere. Ik heb heel veel goede dingen gezien, maar ook dingen die me geraakt hebben. Ik heb vooral veel plezier met ze gehad, cup song geleerd, spelletjes gedaan, getuinierd (met mijn nagels, die ze trouwens elke dag opnieuw bekeken en lassenai (mooi) vonden), poging tot kletsen gedaan, wiskunde en Engels geleerd, haar gevlochten en meer! Pijnlijk om op vrijdag doei te moeten zeggen..
Bier in 'Nederland'
Maar na een pijnlijk afscheid stond er weer een leuk weekend voor de deur, mijn laatste reisweekend! Met Rosan naar Galle, een plaatsje in het zuiden aan de kust. We hebben vooral lekker rustig aan gedaan, moesten stiekem eigenlijk nog steeds bijkomen van vorig weekend. Het meest fantastische en uitgebreide ontbijt ooit gehad met rijst, dhall, veeel fruit (waaronder dertien bananen), ei, komkommer en tomaat, rotti en natuurlijk thee. Goed begin voor een chille dag op het Nederlandse fort, een beetje bier, een overovervolle busrit die in onze favorieten staat, jungle beach, gefaalde zonsondergang, maar wel ongevraagd gevraagd model geweest (zal ik een foto van jullie maken? En maakt er vervolgens ook tien met zijn eigen telefoon) en de dag in een echt Sri Lankaans tentje afgesloten, Sri Lankaanse hoeveelheid rijst en 'stoer' gedaan, namelijk alle spice er doorheen gemikt. Heel chille, gezellige en leuke dag!
Keuzes..
Toen was het alweer tijd voor mijn laatste projectweek, heel sad. Ik kon niet kiezen tussen de disabled home en girlshome, dus ben maar voor teaching monks en village kids gegaan!? Heel erg gaaf, want ik heb nu zowat alle projecten gezien en gedaan en ben dus ontzettend veel herinneringen en inzichten rijker. We hadden een stuk of twaalf monniken, die allemaal niet zo lief en braaf zijn als ze op het eerste gezicht lijken. Leuk? Jazeker. Een uitdaging? Nog meer. Vanaf dag twee de groep opgesplitst en dat ging in elk geval beter, de provincies en hoofdsteden van Sri Lanka en kaart van de wereld geleerd, en veel Engels en wiskunde. Nadat we ze een beetje leerden kennen bleken ze ook wel echt ontzettend lief en leuk te zijn, en niet alleen irritant en ontdeugend.
No regrets, maar heimwee
Het is ontzettend gek dat mijn ruim zes weken er alweer opzitten. De emigration stempel zit in mijn paspoort en waar ik de laatste week uit keek om naar huis te gaan, heb ik nu heimwee naar het land waar ik een beetje verliefd op ben geworden. Het voelt nog steeds alsof ik gewoon op weekendtrip ben en mijn vlucht over (ondertussen nog maar) ruim drie uur terug gaat naar Colombo. De reistijden zijn in elk geval vergelijkbaar, alleen is het vliegtuig een stuk comfortabeler dan de bussen daar, en ook mijn nachtritme lag toch al overhoop. Ik was nog niet klaar om Sri Lanka te verlaten misschien? Maar toch ben ik ook blij zometeen weer thuis te zijn en heb ik meer dan genoeg gezien en meegemaakt om terug te kijken op een mega gave, onvergetelijke en soms nog onwerkelijke reis!! Dan nog niet gesproken over alle geweldige mensen die ik heb kleren kennen. No regrets! Maar voor nu nog even wachten en uitkijken naar de monchoutaart (dankjewel alvast lieve mama) en al het andere Hollandse eten wat ik heb gemist, een wasmachine, mijn eigen bed en mijn lieve familie en vrienden. Can't wait to see you again <3.
Liefs
Over de helft, nu al?!
Alweer ruim twee weken verder, wat betekent dat ik nog maar twee weken te gaan heb hier! Mijn vorige blog eindigde halverwege mijn (tweede) week (in Sri Lanka), in Hanguranketa, waar ik hielp bij een preschool en tempels renoveerde. Het was een hele leuke week, weer een totaal andere ervaring dan het leven in de stad zoals Kandy. Het voelt alweer ontzettend lang geleden, zo snel gaat de tijd hier en ik ben ontzettend druk met allerlei leuke en gave dingen.
Verbranden in Trincomalee
Op vrijdag 21 juli was het weer tijd om te reizen, want in de weekenden zijn we vrij. Samen met een aantal uit Hill Country en een deel van mijn introductiegroep reisden we af naar het strand in het noordoosten, Nilaveli. De bussen zijn hier echter nog steeds niet comfortabel en bloedheet en die zeven uur duurden dan ook eeuwig, maar all for the best! Ik deelde een kamer met de Australische Maddey en een jongen uit de UK, wat echt super chill was, en daarnaast was een goed bed en warme douche ook wel heel aangenaam. Zaterdagochtend stond snorkelen op de planning, met een bootje over de oceaan (die ik voor het eerst in mijn leven zag) naar Pigeon Island. Ik ben als de dood voor vissen (voor degenen die dat nog niet wisten.. :')) dus ik zat niet heel relaxed in het bootje, die ook nog eens opbotste tegen alle golven, die ik ook niet gewend was. De eerste stappen in het water waren doodeng en toen ik mijn gezicht naar de vissen keerde in het water wist ik niet wat ik zag. Echt hele mooie vissen, alle kleuren, groot en klein. Ik had geen idee wat ik kon verwachten, maar dit viel absoluut niet tegen. Het was ontzettend mooi en voor deze vissen ben ik niet bang, yay! De eerste haai die we zagen daarentegen was wel schrikken, maar hoe vet. De volgende dag super vroeg opgestaan om een, helaas bewolkte, maar nog steeds mooie, zonsopgang te zien aan het strand. Met zweet op onze verbrande lichamen keerden we na een top weekend weer terug naar Kandy.
Vooral zweten
De derde week stond in het teken van hiken! Als klein meisje sleurden papa en mama ons mee de bergen in, soms met tegenzin, maar nu heb ik al het plezier weer teruggevonden en ben ik ze super dankbaar (dus dankjewel papa en mama!). We hebben een wandeling gemaakt door theeplantages en rijstvelden om verschillende soorten tempels te bezoeken, een berg beklommen met op de top een hele hoge spiraalvormige toren (die was wel pittig), door de theeplantages gelopen en de Google-plaatjes in reallife gezien. Donderdag richting Dambulla, waar we nog cave temples gezien hebben, om daar de nacht door te brengen. Na een fantastische maaltijd (wel weer rice&curry), mooie zonsondergang en een super gezellig kampvuur, een nacht zonder deken (geen succes). De laatste dag van deze week was eindelijk tijd voor Sigiriya! Een heilige rots voor de Sri Lankaanse mensen en waarschijnlijk ook een van de meest gevonden Google-plaatjes als je zoekt op Sri Lanka. De rots zelf beklimmen was tof, maar het gaafst was de rots die we daarna deden, met uitzicht op Sigiriya. Helaas kwam ook aan deze week weer een eind.. maar gelukkig weer een weekend in zicht!
Domme toeristen
Vrijdag avond 28 juli was een van mijn eerste avonden met een beetje rust. Bijna iedereen was aan het reizen, dus dat was heerlijk! Al was het afscheid nemen van Christina en Lotte, reisgenootjes, echt minder leuk. De volgende dag vroeg op (sorry Dumi), met de bus naar Anuradhapura, waar in Maddey weer zou meeten. Onze timing was heel toevallig zo perfect dat ze in mijn bus instapte, dus we konden 'samen' reizen (de bus was zo vol dat communicatie niet mogelijk was). Het was een chaotisch weekend, met heel veel lachen en de domme toerist uithangen. We hadden een fiets gehuurd, wat echt gevaarlijk is hier eigenlijk, en wilden het oude centrum bezoeken. We zijn uiteindelijk niet veel verder gekomen dan de oudste boom van de wereld, waar een enorme ceremonie gaande was en we maar gewoon aan mee hebben gedaan. Een hele vette ervaring wel. Minpuntje: inde bus terug moest ik er super plotseling uit, dus echttriest en kortafscheid genomenvan Maddey.
Weeshuis voor gehandicapten
Afgelopen week heb ik in een weeshuis voor gehandicapten gewerkt. De eerste dag was wel even schrikken, er zijn hele gehandicapte kinderen die niet kunnen praten en lopen, maar ook een aantal die ondanks hun beperking een goed leven zouden moeten kunnen leiden. Rosan en ik moesten de eerste dag helpen bij de groep die het minst kan, wat betekende dat we kinderen/vrouwen met stoel en al op moesten tillen, om ze naar het lokaal te verplaatsen en met ze tekenen, wat eigenlijk meer voor ze tekenen was. Het was heftig en zwaar, lastig om te zien dat het zo primitief is en ze zo weinig hebben, maar ook mooi om te zien dat ze geholpen worden en wij als vrijwilligers echt iets kunnen toevoegen. Een zware, maar zeker waardevolle week dus, met heel veel herinneringen, nu al.
Dansen in Sri Lanka
De donderdag zijn we trouwens vrij met dit project. Een aantal weken hadden Silke en ik weer afgesproken (meisje die ik ontmoet had op het vliegveld) in een café, wat heel fijn en gezellig was, en waar we een jongen leerden kennen die danst in Kandy. Via Instagram contact gehad en zo ben ik, samen met Lauren van het vrijwilligersproject, donderdag bij een dansles beland!! Nog nooit heb ik hiphop gedanst, dus een uitdaging was het zeker, maar het was zó ontzettend, mega leuk. Een super bijzondere ervaring en ook zij waren heel enthousiast. Na het dansen verdienden we goed voedsel, even geen rice&curry. Ik weet niet of ik eerder zo genoten heb van 'simpele' pasta carbonara, maar het was heerlijk! En dat was het nog niet, want 's avonds was het tijd voor de Perahera. Een jaarlijks, groot festival in Kandy. Tien dagen achter elkaar een optocht met olifanten, dansers, vuur, muziek en meer vanaf de temple of tooth door de stad!
GEEN MUZIEK, wel blog
Het is nu zondagmiddag, in de bus terug naar Kandy. Spotify kan maar dertig dagen offline wat betekent dat ik geen muziek meer heb komende weken?! Geen muziek is echt drama, maar in elk geval eindelijk even tijd (en zin) gevonden om een nieuwe blog te schrijven dus :). Het afgelopen weekend was zo veel, druk, bijzonder en tof, dat spaar ik tot de volgende blog! Maar eerst nog een flink aantal uur reizen, so wish me luck.
Liefs
Ayubowan
Ayubowan! (Begroeting in Singhalees; wish you a long life)
Woensdagmiddag, en ik zit op mn gemak op de bank in de living room te bedenken wat ik allemaal al heb gedaan en gezien. Twee weken geleden zat ik iets minder ontspannen op de bank, te bedenken wat ik allemaal nog nodig had en moest regelen voor mijn vertrek. Die twee weken voelen als twee maanden, dus nodig tijd om even terug te blikken en up te daten!
Boeing 777
Donderdag 6 juli vertrok ik naar Schiphol, samen met papa, mama, Harold en Simone. Een half uur voordat we de auto instapten wilde ik nog 'even' mijn vliegtickets en andere belangrijke documenten printen, dat was het slechtste plan ooit. Heel veel stress, want natuurlijk doet op dit soort momenten de printer het niet. Gelukkig kwam het uiteindelijk goed. Met tranen in mijn ogen stapte ik de auto in, maar gelukkig waren die snel weg. Ik kon immers niks meer doen, ik was er klaar voor. Voor het eerst echt alleen de weg vinden na het inchecken en uitzwaaien van de lieve mensen die mee waren. Een Boeing 777 stond op mij en vele anderen te wachten, alleen helaas liet het weer ons niet toe. Na een uur vertraging mochten we eindelijk boarden, ik keek mijn ogen uit, en dit was alleen nog maar het vliegtuig. De tijd ging snel voorbij en ook in Qatar verliep alles soepel, ondanks dat ik met vragende blikken opnieuw door de security check ging. Maar ik kon gelijk doorlopen naar de volgende vlucht, waar ik naast een Sri Lankaanse man zat, die super enthousiast was toen ik vertelde wat mijn plannen waren.
Eerste stappen in Sri Lanka
Zes uur later zette ik mijn eerste stappen op Sri Lankaase grond (en ja, die heb ik natuurlijk gefilmd). Ik had geen idee wat me te wachten stond, ik had een hostel geboekt, maar hoe ik daar precies komen zou, geen idee. In de rij voor de visumcontrole sprak een Nederlands meisje me aan. We besloten om samen naar Colombo te reizen en man, wat ben ik blij dat we dat we samen waren. Onze backpacks waren gelukkig met de vlucht meegekomen, dus bepakt op zoek naar een ATM en simkaart, om vervolgens een lokale bus in te stappen. De warmte kwam als een klap in mijn gezicht, maar ik ben er ondertussen aan gewend! De lokale bus was echt een feestje, en dat voor nog een euro (dertig km). Maar toen waren we er nog niet, dus verder met de tuktuk. Het was echt een vet avontuur, om mee te beginnen!
Colombo
De volgende dag wilde ik graag Colombo verkennen, ik was er immers toch en had niks gepland. Ik ontmoette een jongen van de UK en twee Australische meisjes, die mijn idee deelden. De tuktukdrivers brachten ons overal heen en ik had geen idee wat me overkwam, zo bizar, alles. Een Boeddhistische tempel, olifanten, slangen, rode moskee, raar, maar heerlijk fruit, overspoelende reclameborden voor winkels, prachtig treinstation, een eettentje dat we maar niet konden vinden, hitte en nog veel meer. Een stinkstad, maar vet om gezien te hebben.
Pick-up
Zondag moest ik terug naar het vliegveld, voor mijn pick-up naar de accomodatie in Kandy voor het vrijwilligerswerk. Ik wilde met de uber gaan, want de bussen en tijden gaan niet zo samen. Doodsbang dat ik ontvoerd zou worden, zat ik braaf achterin de auto, te doen alsof ik heel relaxed was. Probeerde hij me ook nog de tol te laten betalen, daar trapte ik niet in. Uiteindelijk veel te vroeg bij het vliegveld en heb ook nog ruim twee uur gewacht. Volgens mij was hij me vergeten, want we gingen met de tuktuk achter de bus aan, die ergens random aan de weg geparkeerd stond. (Achteraf hoorde ik van ze dat ze me inderdaad vergeten waren.) De busreis alleen al was prachtig, zo anders dan Colombo, natuur, bochtige wegen, kleine winkeltjes met vooral veel fruit. En dan nog niet gesproken over de accomodatie, in de middle of nowhere, tussen de planten, bomen en rijstvelden. Verder was de accomdatie wel aardig primiteif, maar he, tis Sri Lanka. We konden bijna direct aanschuiven voor het diner, rice&curry. Toen nog onwetende dat dit de enige variatie in mijn eten zou zijn de komende weken.
Into the culture
Maandag begon de introductieweek, die vooral in het teken stond van kennis maken met de cultuur. Langzaam begonnen we elkaar een beetje te leren kennen. Ik heb deze week ontzettend veel gezien, gedaan, gelachen, meegemaakt en mijn ogen uit gekeken. We waren met een grote groep van vijfentwinig ongeveer, waarvan de helft Chinees. De andere helft was samengesteld met Italianen, Duitsers, Spanjaarden, Australiers, Engelsen, Belgen, natuurlijk Nederlanders en meer. We hebben een taal-, kook- en cultuurles gehad, naar spice garden en tea factory geweest, waar we massages en thee kregen. Een boottocht (van wel tien minuten), lunch in de stad (rice&curry, 1,50 euro). Gemediteerd en les in boeddhisme gekregen in een tempel onder leiding van een monnik, de meest heilige plek van Sri Lanka bezocht: temple of tooth en hier een ceremonie bijgewoond waarbij we Boeddha een offer/gebed (?) hebben gedaan met bloemen. Wood en batik factory bezocht, waar we eigenlijk te moe voor waren. Een groot wit Boeddha beeld beklommen met uitzicht over hele stad, met thee en koekjes en meer les in boeddhisme. Hindu tempel bezocht, weer een offer/gebed (?) gedaan, dit keer met fruit. Met een stip op ons hoofd moesten we daarna al het fruit opeten, wat een straf. We sloten de week af met een mega fijne massage! Een week echt into the culture geweest, heel vet en ook nog super gezellig met de groep. En ik heb ook nog een dikke bloedzuiger in mn vinger gehad, dat was minder vet.
Ella
Na de massage stond de taxi klaar om ons naar Ella te brengen. Met de internationale, niet Chinezen, helft, in een busje gepropt. Het paste net (niet). Het zou ongeveer vier uur duren, 150 km, door de bergen, met mijn knieen in een metalen stang en mijn schouders leunend op die van degenen naast mij. Na twee uur crashte ons busje, waardoor we dus eigenlijk vast zaten in de bergen. We konden in elk geval ons busje uit: ruimte, zuurstof. Een reperateur moest uit Kandy komen, want wij zaten in middle of nowhere, minimaal twee uur wachten dus. Na een half uur bleek het busje het ineens weer te doen, we konden verder! In elke bocht omhoog moesten we ons goed vasthouden, want afremmen deed de chauffeur niet meer aan, bang dat de motor het opnieuw zou opgeven. Na een heeeele lange reis kwamen we in Ella aan in een mooi guesthouse, gerund door twee schattige oude mensjes. Na een heerlijke, 'luxe' douche, de stad in om wat te eten en drinken en eindelijk wifi! Oftewel: bellen en foto's sturen. Na een heerlijke nacht in een goed bed ging de wekker vroeg, want een dag hiken stond op het programma. Beginnend met Little Adams Peak, die was nog best te doen met prachtig uitzicht op de top. Vervolgens wilden we Ellas Rock doen, we liepen verkeerd (naar beneden), waardoor we een dramatisch stuk omhoog moesten met alleen maar treden. Ik vond het alleen maar heel vet, ondanks dat het ook wel zwaar was, maar het uizicht op de top was het absoluut waard! De terugweg pakten we het gelukkig slimmer aan en dat ging een stuk soepeler. Het laatste stuk was over het spoor, wat hier gewoon als lokale weg wordt aanschouwd. Super gaaf! Zondagmorgen (zeg maar gerust: nacht) op naar het treinstation, want we moesten terug naar Kandy, en dit is (een van de) mooiste treinritten ter wereld. We wilden er op tijd zijn en zeker zijn van een zitplek. Achteraf bullshit om er twee uur van te voren te zijn, maar oke, we konden in elk geval zitten. En het was absoluut de mooiste treinrit ter wereld. Hangend uit de trein, door de theeplantages met je haren in de wind, het was echt geweldig.
Vrijwilligerswerk in Hill Country
Vanaf zondagavond ben ik in Hanguranketa, in de Hill Country. Een klein en lokaal dorpje, tussen de Sri Lankaanse mensen. Ik slaap hier op metaal, ipv hout, mijn voeten steken vijf cm uit bed, ipv tien, we slapen met vier op 12m2, ipv met zes op 10m2, de wc spoelt hier door, je kunt jezelf zien in de spiegel, er is enigszins warm water, we wassen onze borden met meer water (nog steeds geen zeep) en je kunt in de keuken je kont keren, oftwel: accomodatie is top! Maandag begon ik met het vrijwilligerswerk, 's ochtends helpen bij een preschool en 's middags tempel renoveren. Allebei echt leuke projecten, de kinderen zijn drie tot vijf en kunnen geen Engels, maar ze zijn nog steeds ontzettend schattig en kan enorm om ze lachen. De lunch is (wederom rice&curry) tussen de monniken en andere locals, ook tijdens het renoveren lopen de monniken overal om je heen, heel bijzonder. We zijn rond 14.30 klaar met werken, dus hebben de rest van de middag en avond vrij om te ontspannen, chillen, kletsen en omgeving te verkennen. Ik ben enthousiast en heb het enorm naar mijn zin. Ik kijk uit naar alles wat nog komen gaat, maar probeer vooral in het moment te zijn en te genieten, want wat is dit vet!
Liefs
P.S. Ik heb hier dus geen WiFi, en mijn internet is zó traag, dat het al een wonder is dat deze blog online staat. Foto's komen later!
Stress? Nee joh!
In mijn vorige blog vertelde ik de vele dingen die ik nog moet regelen, dat zijn er niet veel minder geworden, oeps. Ik heb ondertussen mijn vaccinaties gehaald, bij een lief en oud vrouwtje. Een vriendin ging mee, voor de mentale steun. Nee, grapje, dat kwam toevallig even zo uit. Ik kreeg een heeele lange speech over dieren die ik wel of niet aan mocht raken, reizigersdiarree, "heel vervelend, maar gaat wel over", kwam het op neer, en nog meer. Gelukkig kreeg ik daarna de spuiten in mn arm, waar ik voor kwam. Die vielen enorm mee, de spierpijn daarna helaas niet, maar daar kon ik ook wel om lachen. Heb ik tenminste nog iets 'tastbaars' voor die vele euro's, namelijk een zere arm.
Ik ben eindelijk ook maar eens achter mijn visum aangegaan, dat mocht ook wel even gebeuren. Gelukkig kan dat allemaal nog, ik was al bang dat ik Sri Lanka uberhaubt niet meer in zou kunnen. Volgende week dus maar even langs de ambassade in Den Haag! Nu is het echt tijd om de rest te regelen, in plaats van bloggen, wat ik veel leuker vind! Ik heb ondertussen ontzettend veel papieren, informatie en andere dingen, dus daar ga ik me eens goed in verdiepen :).
Het begin..
Het is ondertussen eind april, over 68 dagen vertrek ik naar het verre oosten. Het duurt nog even, maar het komt toch ook al wel dicht bij. Het wordt allemaal steeds iets echter, mijn reis krijgt steeds meer vorm en de voorbereidingen zijn op volle gang!
Nadat ik al een tijd droom van een reis gecombineerd met vrijwilligerswerk, heb ik eind januari een afspraak gemaakt bij TravelActive in Venray. Met een vers rijbewijs op zak reed ik samen met mama naar het zuiden van het land, om mijn droom in te gaan vullen. Met een hoop informatie ging ik terug naar huis, zoveel keuze. Er gingen een paar weken overheen, maar ik had een beslissing gemaakt en meldde me aan. Een cultuurweek, trekkingweek en vier weken vrijwilligerswerk. Mega spannend, maar ook mega veel zin!
Vervolgens werd mijn hele profiel, aanmelding, naar Sri Lanka gestuurd, nu maar hopen dat ze me daar ook daadwerkelijk willen hebben. Gelukkig was dat het geval, en mocht ik alle voorbereidingen in werk gaan zetten. Om te beginnen naar de gemeente voor een Verklaring Omtrent Gedrag, frustrerend, waarom moet ik 40 euro betalen om te bewijzen dat ik geen strafblad heb? Had ik ze gratis kunnen vertellen!
Ook had ik groen licht om een vliegticket te bestellen, maar men, wat een opgave is dat. Zoeken, zoeken, zoeken, elke dag keek ik op cheaptickets en skyscanner of er een fatsoenlijke en betaalbare vlucht tussen zat. Maar elke dag sloot ik mijn internetpagina na een paar minuten zonder succes. Ik heb nou niet echt ervaring met buiten-Europese reizen, laat staan vluchten. Twintig uur overstaptijd: misschien 's nachts Qatar of Kiev onveilig maken? Volgens mij is dat al onveilig genoeg :'). Een andere optie was een aantal dagen eerder aankomen of vertrekken, leek me ook niet optimaal. De laatste optie was vaak een onbetaalbare reis. Of misschien vliegen vanaf Düsseldorf, Brussel behoorde ook nog tot de mogelijkheden. Keuzes maken is nooit mijn sterkste kant geweest, maar het boeken van mijn vlucht heb ik wel drie maanden uitgesteld. Uiteindelijk heb ik vorige week de knoop doorgehakt, donderdag 6 juli vertrek ik vanaf Schiphol!
Begin april heb ik een training gevolgd bij stichting Muses. Een intensieve dag waarin ik veel geleerd heb over het vrijwilligerswerk. 's Ochtends vroeg met de trein naar Amsterdam, waar ik als een van de eersten aan kwam. Ik werd helemaal enthousiast toen we onze reisplannen mochten uitwisselen, inspirerend wat voor ideeen en plannen reisgenoten hebben. Vanwege gebrek aan notitieruimte in het reisboekje, heb ik memo's vol geschreven en mijn reisboekje hiermee beplakt. Oftewel: een leerzame dag.
Ondertussen ben ik me aan het oriënteren op een goede backpack, welke vaccinaties heb ik nodig, welke reisverzekering wil ik en waar en hoe kan ik het handigst een visum aanvragen en meer. Er is nog een hele hoop te doen, regelen en organiseren voor ik vertrek, maar ik kan steeds meer afvinken! Eigenlijk is mijn reis gewoon al begonnen.. Mijn hoofd zit al vaak in Sri Lanka en ik kijk uit naar de zomer. Maar voor nu nog even de focus op de voorbereidingen!
Liefs,
Renske
Welkom op mijn Reisblog!
Hoi en welkom op mijn reisblog!
Ik heb fantastisch, spannend en bijzonder nieuws! Vandaag heb ik mijn reis officieel geboekt, aankomende zomer ga ik zes weken vrijwilligerswerk doen in Sri Lanka!
Dit is dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens mijn reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Liefs,
Renske
